Page 110 - Hz_ibrahim
P. 110
108 Prof. Dr. Mustafa ERDEM Hz. İBRAHİM 109
“Koşarak İbrahim’e geldiler.” ayeti kerimesinde ise Hz. İbra-
him’in bilinen bir hedef olduğu ve inanmayanların doğrudan
HZ. İBRAHİM’İN SORGULANMASI
ona yöneldikleri görülmektedir. Topluluk karşılaştıkları bu
manzara karşısından hiç zaman kaybetmeden Hz. İbrahim’in
Toplumun duyarlı kesimi tarafından yapılan değerlendirme-
bulunduğu yöne koşarak onu yakalamaya çalışmıştır. Bu du-
ler sonucunda putları kıranın Hz. İbrahim olduğu anlaşılır an-
rum muhtemelen bilenler tarafından Hz. İbrahim’in tanıtıl- 316
laşılmaz bu haber, hemen Nemrud’a ulaştırılır. Emretmek
315
ması ve hedef gösterilmesinden sonra olmuştur. yetkisini elinde bulunduranlar; “O hâlde dediler, onu hemen
317
insanların gözü önüne getirin. Belki şahitlik ederler.” ayeti
kerimesinde belirtildiği üzere Hz. İbrahim’in doğruyu söyle-
yeceğinden emin olarak, bir anlamda onun verilecek cezayı
hak ettiğini ve haksız bir suçlamaya kurban gitmediğini ispat
etmek için onu yaptığı işleri halkın huzurunda itiraf etmeye
zorladılar. Putların ondan başkası tarafından kırılmadığını
bildikleri hâlde kızgın halk kitlesinin önüne getirip muhteme-
len onu delilsiz cezalandırmamak adına böyle bir sorgulama
ihtiyacı hissettiler. Ayrıca tanrılarına bu saygısızlığı yapan ki-
şiye verilecek cezayı halkın görmesi ve onlar arasından böyle
yanlış yapma niyetinde bulunanlara gözdağı verilmesi için
onu kamuoyu önünde sorgulamak ve yargılamak istediler. 318
Kavminin amacı, Hz. İbrahim’i hem halkın hem de Kral Nem-
rud’un huzuruna çıkartıp herkesin onun yaptıklarına bizzat
kulaklarıyla şahit olmasını sağlamaktı. Buna karşılık Hz. İbra-
him’in asıl amacı ve en büyük hedefi de bu çok olumsuz gibi
görünen durumu bir fırsata dönüştürmek, baskı altında doğ-
ruyu göremeyen ve duyamayanlara, putların âcizliğini gös-
tererek tapınılmaya layık olmadıklarını açıklayarak buradan
büyük bir yarar elde etmekti. Bunun için Hz. İbrahim, ulaşıla-
bilecek kadar geniş halk kitlesinin bir araya toplanmasından
rahatsızlık duymadı. O, bu fırsattan yararlanarak kavmine
puta tapmanın batıl bir inanış olduğu, putların da kendini sa-
316 Köksal, Peygamberler Tarihi, s. 1/153.
317 Enbiya. 21/61.
315 Saffat. 37/94; Mehmed Vehbi, s. 12/4728; Mahmud, s. 126. 318 Razi, Tefsir, s. 16/166; Vani, s. 120; Nergis, s. 20, Havva, s. 9/200.
