Page 243 - hz_musa
P. 243

242  Prof. Dr. Mustafa ERDEM



                      900
           söylemiştir.   Bunun  yanında  onun  bölgesel  kültürün  etki-
           sinde  kalarak  ineklere  ilah  olarak  tapındığı,  hatta  güzel  bir
           inek gördüğünde insanların ona ibadet etmelerini emrettiği
           söylenmektedir. Nitekim İsrailoğulları’nın Mısır’dan ayrıldık-
           tan sonra, Hz. Musa Tur Dağı’na çıktığında Hz. Harun’un kont-
           rolünde kalan Yahudilerin bu genel kültürün etkisiyle Samiri
                                                               901
           tarafından yapılan buzağıya tapındıkları iddia edilmiştir.
           Hz. Musa zamanında yaşayan Firavun’un II. Ramses olup ol-
           madığı tartışılmakla birlikte, elde mevcut papirüslerden anla-
           şıldığına göre o, kendisine ibadet edilmesini isteyen bir resmî
                             902
           belge yayınlamıştır.
           Firavun,  sihirbazların  iman  ederek  Müslüman  olmasından
           sonra kavmi ile kendisi arasındaki inanç konusunu yeniden
           değerlendirmek  zorunda  kalmıştır.  O,  “Derhal  adamlarını
           toplayarak.”   903  putların insanları tanrılara yaklaştıracağı yö-
                                                 904
           nündeki yaygın inanıştan hareket ederek,  halkını kendisine
           daha etkin bir şekilde bağımlı hale getirebilmek için kendi su-
           retinde putlar yaptırmış, toplumu o putlara tapmaya mecbur
                                                          905
           etmiş ve “Ben sizin en büyük Rabbiniz değil miyim?”  diyerek
           kendini Allah’a eş hatta daha büyük bir tanrı gibi ilan etmiş-
             906
           tir.
           Maturidi, Firavun’un ruh halini ve toplum içindeki konumunu
           şu cümlelerle ifade etmektedir: “Lanetli Firavun, aslında ken-
           disinin göğün ve yerin Rabbi olmadığını gayet iyi biliyordu. Fa-
           kat o, kavmi için birtakım putlar edinmişti. Ve halkına kendisine
           yaklaştırmaları için onlara tapmalarını emretmekteydi. Ancak
           kendi seçkinleri söz konusu olduğunda onların kendisine tapın-

           900   Razî, Tefsir, s. 15/525-526.
           901   İbn Kesîr, Tefsir, s. 6/3065.
           902   Havva, s. 5/274.
           903   Naziat, 79/22.
           904   Bk. Zümer, 39/3.
           905   Naziat, 79/23.
           906   Zemahşerî, s. 2/942; Vehbi, s. 5/1730.
   238   239   240   241   242   243   244   245   246   247   248