Page 57 - Hz_ibrahim
P. 57

54  Prof. Dr. Mustafa ERDEM                               Hz. İBRAHİM  55



 getirmek üzere çok dikkat çekici örneklerle anılmıştır. Aslın-  Yıldız, ay ve güneşin Tanrı olarak örneklenmesinde birtakım
 da bir peygamber olarak onun hiç kuşku duymaması gereken   pedagojik ve metodolojik incelikler olduğu anlaşılmaktadır.
 bu hususların Kur’an-ı Kerim’de örnek olarak verilmesi, ge-  Bu örnekler bir anlamda Hz. İbrahim’in putperestlerle gün-
 nelde bütün akıl sahibi insanların akli, nefsi ve sosyal bas-  düzün yaptığı tartışmalara ilave olarak gece de onlarla bazı
 kının  neticesi  yönlendirmelerle  batıla  düşmelerini  önleme   münazaralara  giriştiğini  göstermektedir.  Çok  zayıf  bir  ihti-
 amacına yönelik bulunmaktadır. Az önce Kur’an-ı Kerim’den   malle onun gördüğü yıldızın batı ufkuna yakın bölgede yer
 naklettiğimiz yıldız, ay ve güneş örneklerinden anlaşıldığı ka-  alan Çolpan veya Jüpiter olduğu söylenmektedir. Ayrıca ayet-
 darıyla Hz. İbrahim içinde yaşadığı toplumun inanç değerle-  te geçen “İşte Rabb’im!” sözü her ne kadar Hz. İbrahim’in ağ-
 rinin anlamsızlığını ortaya çıkarmak için böyle bir tartışma   zından çıkmış gibi görünse de muhatabını nefret ettirmemek
 ve  muhakeme  yöntemi  belirlemiş  veya  Allah  tarafından  bu   ve onu sakinleştirmek, sonra da delillerini reddedip çürüt-
 metot ona öğretilmiştir.   mek için   “Siz böyle söylüyorsunuz.” şeklinde bir taktik veya
                                           121
             metot olarak yorumlanmaktadır.
 Tarihî rivayetlerde olaya farklı bir açıdan da bakılabilmiş, Hz.
 İbrahim’in onları kazanması yerine onların Hz. İbrahim’i teb-  Hz. İbrahim, kendisine verilen özel bilgiler sayesinde yıldız-
 liğe memur olduğu dinî değerlerden vazgeçirmek istedikleri   larla ilgili tanrılık iddiasını kabul etmemiştir. O yıldızların do-
 zaman  yıldız,  ay  ve  güneş  tecrübesinin  yaşandığı  üzerinde   ğuş ve batış hâlleri arasındaki değişime dikkat çekerek, ilah
 durulmuştur. Hz. İbrahim, içinde yaşadığı toplumun inandığı   olanın  kudretinin  âcizliğe,  kemalinin  de  noksanlığa  doğru
 şeylerin batıl olduğunu belirterek onları gerçeğe davet ettiği   değişmeyeceğine işaret ederek yıldızların Tanrı olamayaca-
 zaman çevresindekiler Hz. İbrahim’in kuşkularını gidermek   ğını onlara anlatmıştır. Bunun üzerine kavmi ay ve güneşi de
 için  yıldızları  ve  onların  özelliklerini  öğretmek  istemişler,   görmesini ve son kararını bundan sonra vermesini istemiştir.
 bu düşüncelerini gerçekleştirmek için akşamdan sabaha ka-  Fakat o, ayı görünce onların normal düşünebileceğini fakat
 dar gökteki cisimleri birlikte seyretmişler. “Böylece biz, kesin   batınca  da  “Rabb’im  bana  doğru  yolu  göstermezse,  elbette
 iman edenlerden olması için göklerin ve yerin melekûtunu gös-  doğru yoldan sapanlardan olurum.”  diyerek bir anlamada
                                              122
 118
 teriyorduk.”  ayeti kerimesinde de belirtildiği üzere;  Yüce   kendi  kavminin  içinde  bulunduğu  sapıklığa  dikkat  çekmiş-
 Allah  Hz.  İbrahim’e  kesin  iman  sahibi  olması  için  bir  keşif   tir. Benzer şekilde güneş doğarken de onların düşüncelerine
 lütfetmiş, ona kâinatın tamamındaki tasarruf ve melekûtunu,   tercüman olurcasına “Rabb’im budur, zira bu daha büyük.”
                                                                   123
 ayrıca tüm fiillerin ve varlığın yaratıcısının Allah olduğunu   demiş fakat ruhundaki ve fıtratındaki mutlak doğruya kulak
 göstermiştir. Böylece Hz. İbrahim bütün varlığın, yıldızların   vererek “Ey kavmim! Ben sizin (Allah’a) ortak koştuğunuz şey-
                           124
 ve benzerlerinin kendi başlarına hareket edemeyen sıradan   lerden uzağım.”  diyerek asla onlar gibi düşünmediğini ve
 sebepler olduğunu kalp gözüyle görmüş ve işin gerçeğini kav-  onların inandıklarına inanmadığını belirtmiştir.
                                                         125
 119
 ramıştır.  Böylece o, Allah’ın ululuğunun, yüceliğinin bilgisi-
 ne ulaşmıştır. 120  121  Vani, s. 112.
             122  En’am, 6/77.
 118  En’am, 6/75.  123  En’am, 6/78.
 119  Vani, s. 110.  124  En’am, 6/78.
 120  Razi, Tefsir, s. 9/515.  125  Vani, s. 112-113.
   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61   62