Page 100 - Hz_ibrahim
P. 100

98  Prof. Dr. Mustafa ERDEM                                                                                                    Hz. İBRAHİM  99



           vurgulanırken annesi ile ilgili herhangi bir bilgi verilmemek-
           tedir. Bu durumun ilk dönem Müslümanları için çok önemli                      PUTLARIN KIRILMASI
           bir örnek oluşturması ve benzer olayları yaşayan Müslüman-
                                                                                         Hz. İbrahim, yıldızlara bakarak hüküm çıkaran, sihirbazlık ya-
           lara teselli niteliği taşıması mümkündür. Zira pek çok Müs-
                                                                                         pan Babil halkını tapındıkları yıldızlar ve onlar adına diktikle-
           lüman,  imanın  zevkini  tadıp  bu  yolda  bütün  işkenceleri  ve
                                                                                         ri putlardan kurtaramamış, peygamberlikle görevlendirildiği
           ölümü göze aldığı bir sırada kendi yakınlarının kâfir olarak
                                                                                                                 269
                                                                                         andan itibaren uzun yıllar  insanları tevhit inancına davet et-
           ölmelerine ve ahirette ebedî azabı tatmalarına gönülleri razı
                                                                                         mesine rağmen bir türlü bu gayretlerinin etkisini görememiş,
           olmamıştır.    Bir  insan  olarak  Hz.  İbrahim,  Cenab-ı  Hakk’ın
                                                                                         insanları  içine  düştükleri  bataklıktan  çıkaramamıştır.  Onun
           kendisine  verdiği  bilgiler  doğrultusunda  babasının  dünya
                                                                                         durumu, bütün yolları denemelerine, bütün delilleri göster-
           ve ahiret ahvali için çok üzülmüş olması muhtemeldir. Onun
                                                                                         melerine rağmen tevhit mücadelesinde arzuladıkları başarıyı
           babasının bağışlanması için dua etmesi olayını bu çerçevede
                                                                                         gösteremeyen diğer peygamberlerden farklı olmamıştır. Zira
           değerlendirmek akla uygun gelmektedir ki, müfessirlerin bü-
                                                                                         onlar tevhit mücadelesi yapmaya başladıklarında çok sınırlı
           yük çoğunluğu bu hususu vurgulamaktadır. Belki de Hz. İb-
                                                                                         sayıdaki inananla yalnız kalmıştır. Her zaman Cenab-ı Allah’ın
           rahim babasını içine düştüğü bataklıktan kurtarabilmek için
                                                                                         yardımı  onlarla  birlikte  olmasına  ve  çevresindeki  insanlar
           ondaki yeis, bitmişlik, tükenmişlik hâlini giderebilmek ve bir
           kurtuluş  ümidi  verebilmek  için  “Babacığım!  Senin  geçmişte               bunu gözleriyle görüyor bulunmasına rağmen inanamayan-
                                                                                         lar  hep  geleneklere  sarılmış,  küfür  üzere  yaşamaktan  vaz-
           işlediğin günahların affı için Yüce Allah’a dua ederim.” demek
                                                                                         geçmemiş, atalarının yaptıkları yanlışları savunmaya devam
           istemiştir. Onun bu ümitle babası için dua etmesi ve Cenab-ı
                                                                                         etmiştir.  Kendi  yanlışlarını  doğru  gibi  kabul  edenler,  gelen
           Allah  tarafından  uyarıldıktan  sonra  da  bundan  vazgeçmesi
                                                                                         peygamberleri oyunbozanlık yapmakla, kendilerine şaka yap-
           herhalde en doğru olanıdır.
                                                                                                          270
                                                                                         makla suçlamıştır.  Buna karşılık peygamberler, Hz. İbrahim
                                                                                         örneğinde olduğu gibi “Siz de atalarınız da apaçık bir sapıklık
                                                                                                    271
                                                                                         içindesiniz.”  diye kendi toplumlarını uyarmıştır. Onlara ba-
                                                                                         tılın, kendisine tutunanlarının sayıca çok olması durumunda,
                                                                                         hakka dönüşemeyeceğini hatırlatmıştır.
                                                                                         Bütün olumsuzluklara rağmen Hz. İbrahim, insanı diğer var-
                                                                                         lıklardan ayıran en büyük özellik olan aklı kullanma konu-
                                                                                         sunda örnek bir peygamber konumunda olmuş,  o kavmini
                                                                                         normal tebliğ şekilleriyle hidayete erdiremeyince, onların kü-
                                                                                         für ve isyanlarını akli delillerle anlatmak veya çürütmek yo-
                                                                                         luna gitmiştir. Putlar yerine Allah’a inanmalarını, O’nun yeri


                                                                                         269  Şihava, s. 2/128.
                                                                                         270  Enbiya, 21/55.
                                                                                         271  Enbiya, 21/54.
   95   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105