Page 51 - hz_musa
P. 51

50  Prof. Dr. Mustafa ERDEM


              131
           du.”   Cahiliye  Dönemi’nde  Araplar  arasında  kullanılmayan
           bu isim İslam’ın gelişinden sonra yaygınlaşmıştır. 132
           Abdulhalim Mahmud, çocuğun isminin Asiye tarafından Musa
           konulduğunu belirtmektedir. Bu isim “Mu” (su) ve “Şa” (ağaç)

           kelimelerinden oluşmaktadır. Onu taşıyan sandık su ve ağaç
           arasında bulunduğu için ona “Muşâ” ismi verildiğini, sonra-
                                                         133
           dan değişerek Musa şeklini aldığını söylemektedir.
           Firuzabadi  Kur’an-ı  Kerim’de  yüz  otuz  konuda  onun  adının
                              134
           geçtiğini  belirtirken   Muhammed  Fuad  Abdulbaki,  çeşitli
           surelerde onun yüz otuz altı yerde adının geçtiğini tespit et-
                 135
           miştir.

           Hz. Musa’nın Nil Nehri’ne Bırakılması

           İlahi planın bir parçası olarak Hz. Musa’nın annesi çocuğunu
                                                                  136
           gizlice doğurduktan sonra belli bir süre, rivayete göre üç ay
                      137
           veya dört ay  emzirerek yanında saklamayı başarır. Hz. Mu-
           sa’nın annesi bütün olup bitenlere rağmen çocuk ağladığın-
           da  komşuları  tarafından  duyulacağından,  devletin  güvenlik
           birimlerine onlar tarafından ihbar edileceğinden ve sonuçta
           onun diğer İsrailoğulları’nın erkek çocukları gibi öldürülece-
           ğinden dolayı korkar. Onu korkutan bir diğer husus da çocu-
           ğun Nil Nehri’nde boğulacağı veya Firavun tarafından görev-
           lendirilen ülkenin her tarafına yayılmış olan casusların eline
                              138
           geçeceği endişesidir.   Bu süre zarfında bebeğin fiziki gelişi-
           minde ciddi bir iyileşme olmaz.
           131  Taberî, s. 1/390; Muhyiddin-i Arabi, s. 300; Vehbi, s. 10/4072.
           132  Harman, Musa, s. 31/208.
           133  Mahmud, s. 229.
           134  Firuzabadi, s. 6/62,
           135  Muhammed Fuad Abdulbaki, Mu’cemü’l-Müfehres li Elfazi’l-Kur’an’il-Ke-
               rim, İstanbul, 1984; s. 680-682.
           136  Zemahşerî, s. 5/14; Ebussuud, s. 6/496; Yazır, 5/3719; Günay Tümer-Ab-
               durrahman Küçük, Dinler Tarihi, Ankara, 2002, s. 215.
           137   Mutavi’, s. 13.
           138   Zemahşerî, s. 5/12.
   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56