Page 24 - hz_musa

Hz. MUSA 23

karışıklık sebebi olmuştur. Çeşitli dillerde yazılmış eserler-
deki isimlerin okunuş ve yazılışları da bu konunun başka bir
belirsizlik sebebi olarak karşımıza çıkmaktadır.
Kaynaklarda en çok zikredilen isimlerin başında II. Ramses ve
Meneftah gelmekte, bazen bu ikisi II. Ramses’sin oğlu Menef-
tah şeklinde birleştirilmekte, diğer Firavunlar için ileri sürü-
30
len bütün kötü sıfatlar bunun için de söylenmektedir. İslam
tarihçilerinin genel kabulüne göre; o dönemde iman etmeyen
ve kâfir olarak bilinen Kâbus b. Mus’ab b. Muaviye’nin firavun
olduğu ve Âsiye b. Müzahim b. Ubeyd b. Reyyan b. Velid’in de
onun hanımı olduğu söylenmektedir. Kâbus vefat edince ye-
rine firavunlar arasında en zalim ve katı kalpli olarak bilinen
kardeşi Ebu’l-Abbas Velid b. Mus’ab firavunların dördüncüsü
olarak yönetimi ele geçirmiştir. O uzun ömürlü ve iri yapılı-
31
dır. Hz. Musa’nın mücadele ettiği firavun da budur. Velid’in
kardeşi Kabus’un vefatından sonra onun hanımı Âsiye ile de
32
evlendiği söylenmektedir. Ebussud, Hz. Musa’nın peygamber
olarak görevlendirildiği firavunun adının Kâbus olduğunu ve
bazılarının ona Velid b. Musab b. Reyyan dediklerini söyle-
33
mektedir.
Mevdudî, Kur’an-ı Kerim’de ve tarihi rivayetlerde yer alan bil-
gi ve genel kanının aksine, Hz. Musa’nın iki ayrı firavun dö-
neminde yaşadığı fikrine katılmaktadır. Ona göre bunlardan
birisi Hz. Musa doğduğu zaman Mısır’ı idare etmekte olan ve
onu kendi evine götürüp büyüten, diğeri de o peygamber ol-
30 Abdulhamid Mutavi’, Musa Aleyhisselam, Kahire, 1947 s.9; Imad Abdulha-
mid en- Neccar, Et-Tatarrufi’t-Tarihî li Beni İsrail, Kahire, 1972, s. 31.
31 Ebu Cafer Muhammed b. Cerir Taberî, Tarihu’t-Taberî, Kahire, s. 1/386;
Ebi’l-Hasen Ali b. Hasen b. Ali el- Mes’udî, Murucu’z-Zeheb ve Mea-
din’il-Cevher, Beyrut, Tarihsiz, s. 1/48; Yazır, s. 1/347, Mustafa Asım Kök-
sal, Peygamberler Tarihi, Ankara, 2017, s. 2/8. Mehmed Vehbi Efendi, Hz.
Musa’nın peygamber olarak gönderildiği zaman Mısır’daki Firavun’un
adını Meneftah olarak vermektedir. (Mehmed Vehbi, Büyük Kur’an Tefsiri
(Hülasatü’l-Beyan), İstanbul, 1976, s. 5/1715.)
32 Taberî, s. 1/386; Köksal, s. 2/8.
33 Ebussud, s. 3/521.