Page 132 - hz_musa

Hz. MUSA 131

yaparken kullanmak üzere evlerinde bulunan asalardan biri-
ni getirmesini söylemiştir. Kız, asaların bulunduğu yere girip
bir tanesini getirince babası onun Hz. Âdem’in cennetten ge-
480
tirdiği veya insan suretinde bir melek tarafından kendisine
emanet edildiğini öne sürerek vermek istememiştir. Fakat kız
ne zaman onu başkasıyla değiştirmek istese eline hep aynı asa
gelince babası, bunda bir hikmetin olduğunu düşünerek yır-
tıcı hayvanlardan sürüyü korumak ve onları yaymak için Hz.
Musa’ya vermek zorunda kalmıştır. Hz. Musa onu eline alarak
481
davarları gütmeye gitmiştir.
Hz. Şuayb tarafından verilen asa ile ilgili olarak Zemahşerî şu
bilgileri nakletmektedir: “Asanın ismi Neb’a imiş. Söylendiğine
göre bu asanın ikili bir çatalı ve bir de çengeli varmış. Hz. Musa
uzun dalları silkelerken çengelini kullanır, kırmak istediği za-
man da çatalını kullanırmış. Yürüdüğü zaman asasını omuzu-
na koyar ve yay, ok kılıfı, süt kovası ve benzeri eşyalarını ona
asarmış. Araziye çıktığı zaman onu yere diker, çatallarına da
yatay olarak çakmak çubuklarını uzatıp üzerine abasını serer
ve böylece kendine gölgelik yaparmış. Kuyudan su çıkaracağı
zaman ipi kısa gelince onunla uzatır, yine onunla koyunlarını
yabani hayvanlara karşı korurmuş.” 482
Asa ile ilgili çok farklı rivayetler bulunmaktadır. “Sözgelimi Hz.
Musa kuyudan su almak istediği zaman asa kuyunun derinliği

rıca bk. Mutavi’, s. 33.)
480 Vehbi, s. 10/4092.
481 Zemahşerî, s. 5/48; Köksal, Peygamberler Tarihi, s. 2/19. Hz. Şuayb ta-
rafından Hz. Musa’ya verilen asa, mersin, böğürtlen (Wensinck, Asa, s.
1/660) veya avsec ağacındandır. Asanın baş tarafı iki çatallı, ucu da eğri
ve kancalıdır. Hz. Şuayb kendisine emanet edilen asayı Hz. Musa’ya verme-
sinden dolayı pişman olmuş ve geri vermesini istemiştir. Fakat o, asanın
kendine ait olduğunu belirterek onun bu talebini yerine getirmemiştir.
Bunun üzerine yanlarına gelecek ilk insanı hakem yapmaya karar ver-
mişler ve o sırada insan kılığına giren bir melek oraya gelmiştir. O, asayı
yere koymalarını ve onu kaldırabilen kişinin asanın sahibi olacağını söyle-
miştir. Hz. Musa asayı yere bırakmış, onu Hz. Şuayb kaldıramamış kendisi
kaldırmış ve asa hiç ayrılmamak üzere onun yanında kalmıştır. (Köksal,
Peygamberler Tarihi, s. 2/20.)
482 Zemahşerî, s. 4/284.